در بیت سال های 1960 و 1970 که عملا شروع استفاده از پروتز یا مفصل مصنوعی بود
عمر پروتز را حدود ده سال در نظر می گرفتند و به همین دلیل معمولا عمل جراحی تعویض مفصل یا آرتروپلاستی محدود به افراد مسن بود.
با گذشت زمان و با پیشرفت تکنولوژی در طراحی و استفاده از فلزات و ترکیبات و Design بهتر منجر به تهیه پروتز ها و یا مفصل های مصنوعی با عمر حدود بیست سال و یا بیشتر شد. الی الخصوص در بیست سال گذشته و با پیشرفت هایی که در تکنیک جراحی و استفاده از متریال (Material) یا مواد شامل فلزات و پلی اتیلن با مرغوبیت و عمر بیشتر و همچنین پیشرفت در طراحی یا Design پروتز یا ایمپلنت (Implant) عملا باعث افزایش عمر پروتز به بیش از بیست سال شده است و در حال حاظر بیماران بسیاری وجود دارند که پروتز آنها سی الی چهل سال پیش کار گذاشته شده است و این افراد بدون هیچ مشکلی فعال هستند و به زندگی خود ادامه می دهند.
البته هنوز یک سوال در ذهن ها باقی مانده است ، اینکه چرا پروتز یک سری افراد تا چهل سال عمر می کند و با وجود پیشرفت هایی که در تکنولوژی و طراحی و جنس پروتز ها اتفاق افتاده است ، بعضی پروتز ها عمر کمتری دارند؟
در اینجا مطالبی که برای پاسخ به این پرسش مطرح شده است عبارتند از وزن بیمار ، میزان فعالیت بیمار ، شرایط فیزیکی بیمار و همچنین مهارت جراح در کارگذاری پروتز یا ایمپلنت یا مفصل مصنوعی.